آی عشق آی عشق

عشق تا وقتی در شادی هاست ناقص است.تا وقتی کسی را فقط شریک شادی ها و خنده هایت می کنی هنوز به تمامی عاشق نیستی.لاف عاشقی وقتی زدنیست که کسی چنان امنت کند که بشود او را شریک رنج ها،غم ها و ترس ها کرد...که وقتی اشک می ریزی انگشتان او را بطلبی.وقتی عشق،عاشق پسند می شود که بار اندوهت را با امنیت خاطر شریک کسی شوی،بی آنکه متوقع باشی او بارت را بردارد،بی آنکه متوقع باشد تو بارش را برداری...شریکت کند و شریکش کنی در هر قطره اشک،در هر دانه رنج،در هر سایه ترس...عشق،عشق می کند این وقت!