شک شیرین شین

اوقاتی در زندگی هست که کلمه مشکوک می شود. یعنی احساسات درونی تو اعتماد نمی کنند به کلمات.تو نمی دانی هنوز که چگونه باید از آنها بنویسی،مرزشان برایت شفاف نیست،جنسشان هم...تردیدی هر لحظه هست برای نوشتن از آنها،تردیدش از جنس آن لحظه شک موقع نوشتن، وقتی املای درست کلمه ای را یادت نمی اید، نیست،دو دلی اش بیشتر شبیه ابهام موقع نوشتن شین است.این که بخواهی شینت را با سه دندانه بنویسی یا کشیده و بی دندانه و طولانی...این که بگذاری خواننده سریع بفهمد این حرفی که نوشتی شین است یا رهایش کنی در امتداد یک کشیدگی انگار بی پایان...انگار توصیه ای باشد که حالا برو،بگرد، ببین...آدم در کار شین دلش یک وقت هایی می ماند!

پی نوشت:وبلاگ بنویسی یا نه، همیشه فریبای یگانه وبلاگستانی تو...تولدت مبارک!