جامعه در حال گذار

این پست رکسانا را بخوانید.خلاصه اش اینکه خانم مسن همسایه رکسانا زمین خورده و لگنش شکسته و کسی نبوده به دادش برسد بعد رکسانا و همسایه دیگری رفته اند و به مصیبت رساندنش بیمارستان و باید عمل می شده و هر چه تماس می گیرند با دخترش یا برادرش کسی خودش را نمی رسانده به مادر یا خواهر صدمه دیده محتاج توجه...جدای از دردناک بودن چنین ماجرایی باید توجه داشت از این قبیل اتفاقات فقط در جوامع در حال گذار رخ می دهد

جامعه در حال گذار از سنت به مدرنیته عمومن شبیه شتر مرغ است.نه می تواند بار ببرد و نه قادر است بپرد.برگردیم به همین مثال بالا،در یک بافت سنتی حتمن مادر و برادر خانم مسن مصدوم توی سر زنان ظرف سریعترین زمان ممکن خودشان را می رساندند بالای سر مریضشان و اصلن شاید تنهایش نمی گذاشتند و حمایتش می کردند و...در یک بافت مدرن وقتی هر کدام از این بستگان هزار و یک درگیری دارد و دختر مثلن در ماموریت شهرستان است و برادر گرفتار کار و کلن آن وابستگی های عاطفی جایشان را به انجام وظیفه های هر از چند گاهی می دهد سازمان ها و نهاد هایی وجود دارند که نقش حمایتی را ایفا می کنند.یعنی فرد عضو جامعه در چنین حالتی به حال خودش رها نمی شود و بسته به نوع بیمه و قرارداد های تامین اجتماعیش مورد حمایت نهاد های مسوول قرار می گیرد.جامعه در حال گذار اما نه دیگر از آن روابط نزدیک عاطفی و حمایت های خویشاوندی سنتی برخوردار است و نه هنوز موفق به خلق نهاد و ها و سازمان های جایگزین عصر مدرن شده تا شهروندانش این چنین تنها و بی پناه نمانند.

اتفاق بالا را به خیلی از صحنه های زندگی روز مره مان می توانیم بسط و گسترش بدهیم.مثلن در بحث اشتغال،یک جامعه سنتی معمولن پسران را جایگزین پدران می کند در همان رشته و شغل و حتی در غیر این صورت هم خانواده خود را موظف به حمایت و تامین آتیه فرزندانش می داند به طور متقابل در جوامع مدرن نهاد ها و سازمان هایی ایجاد شده اند تا با ارایه وام کم بهره و طولانی مدت امکان تحصیل و اشتغال نیروهای جوان جامعه را فراهم سازند.باز هم در همین حوزه می بینیم که جامعه در حال گذار ما نه پیوستگی سنتی دارد و نه حمایت مدرن...از بد اقبالی ما شاید باشد که در میانه جریان گذار گرفتار آمده ایم و تا باور نکنیم مدرنیته سرنوشت محتوم ماست این گذار لعنتی،دورانش نمی گذرد که نمی گذرد