ملال

بار ها از خودم پرسیدم چه چیزی می نشاند تو را پای فیلم های آنتونیونی؟منی که هنوز یک فیلم کیارستمی را تا به آخر دوام نیاورده ام چطور آن همه ملال فیلم های آنتونیونی را تحمل می کنم.خیلی فکر کردم و حالا می دانم.لحظه به لحظه فیلم های آنتونیونی رنج می کشم چون ملال غلیظ زندگی خودم را بر پرده می بینم و مشتاق تا پایان دوام می آورم شاید در نقش قهرمان قصه نوشدارویی بیابم برای این زهر ملال.امید رهایی همراه با قهرمان تنها نگهدار من پای فیلم هایی از این دست است و جالب اینکه از همان ابتدا می دانم این بار هم نجاتی در کار نیست