در اثبات فقدان قصد لذت

این برنامه ای که بعدازظهر ۵شنبه ها در مورد امر خطیر ازدواج توسط حاج آقا دهنوی اجرا میشه رو از دست ندین.یعنی عشرتی برپاست بعضی وقت ها.یک چند دفعه قبل،حاج اقا با ژست روشنفکری خاصی-انگار که روح سارتر درش حلول کرده-فرمود«حتی توی خواستگاری به رغم همه دستور های اسلام برای حجاب میشه دختر خانم لباس نازک بپوشه و اجازه بده خواستگار ایشون رو رویت کنه به شرطی که اولن قصد ازدواج در کار باشه و بعد هم در نگاه خواستگار قصد لذت نباشه»

یعنی من هنوز گیر این قسمتم.یعنی چه جوری نگاه کنه که قصد لذت نباشه؟یعنی برادر مومن به خواهر مومنه اعلام کنه« لطفن دست راستتون رو یه ذره بگیرین بالا بنده رویت کنم قربتن الی الله؟»یا یهو ممکنه مومن فوق الذکر فریاد برآره« آخ آخ، آخ آخ گناه کردم گناه کردم بپوشون بپوشون»؟حالا اگه اومدیم خواستگار ازین مومن تقلبی ها بود به قصد لذت نگاه کرد صداشم در نیاورد چی؟یعنی لازم نیست زنگوله ای چیزی به  برخی نواحی خواستگار ببندیم اگه ماجرا گناه آلود شد صدای زنگوله در بیاد و سیه روی شود هر که در او غش باشد...؟آاصلن من فکر می کنم هر خواستگاری باید زنگوله خودش را داشته باشد و صحت کارکرد زنگوله فوق الاشاره توسط پدر دختر خانم قبل از وقوع فعل تماشای بی لذت، حتمن تست گردد...آدم است دیگر راحت خیالش آسوده نمی شود

کلن جل الخالق!